Kasım ayı için Ege görevleri belli olmuştu. Bu görevlerden ilkini 142 nci Filo Plan Program Subayı olarak yine kendime planlamıştım. Daha önceki görevlerde olduğu gibi görevin erken saatte başlaması sebebiyle bir gün öncesinden Yzb. Ramazan BÖCÜ ile birlikte 2xF-16C kolu olarak Akıncı Meydanı'ndan Balıkesir Meydanı'na intikal ettik. Görevimiz, son yaptığımız görevin tekrarıydı. Yani, Yunanistan ana kıtasından ya da adalardan kalkarak Türk profil görev kollarına yapılabilecek muhtemel tacizleri önlemek, dolayısıyla kollarımızın emniyetli ve etkin görev yapmalarını sağlamaktı.

Bu maksatla sabahın erken saatlerinde Balıkesir Meydanı'ndan kalkış yaparak Baba Burnu açıklarında Devriye (CAP) görevine başladık. Özellikle Skiros veya Limni Adalarından kalkacak Mirage F-1 veya Mirage 2000 uçaklarını kendi uçak radarımızda en ileri noktadan izlemek için yine birbirinden bağımsız iki uçak olarak ve doğu-batı istikametinde olacak şekilde bir devriye paterni kurmuştuk. Şüphesiz ki Çanakkale Radarı batıdan yaklaşan her türlü  trafiği bize bildiriyordu. Ancak bir yer radarının, özellikle coğrafi arızalar sebebiyle ekoları takip etmekte yaşadığı dezavantajı, deniz seviyesinden yukarıdaki bir noktada CAP'ta bekleyen bir uçak radarı ortadan kaldırabilirdi. İşte bu yüzden iki farklı güç olarak birimiz doğuya uçarken diğerimiz batı istikametindeydi.

Hava, mevsim sebebiyle kararsız olup orta irtifalarda oldukça bulutluydu. Bulutlar pamuk tarlası gibi bir manzara oluşturmuştu. Güneşin de etkisiyle çocuklar gibi şendik. Güneşin dalgalar üzerinde yarattığı yansımalar, bulutların arasından bize zaman zaman tıpkı ay ışığının yakamozu gibi göz kırpıyordu. Midilli Adası ile Babakale-Ayvalık-Foça ve İzmir'i kapsayan sahil kesiminin coğrafi güzellikleri bulutlar nedeniyle tam seçilemiyordu. Zamanla birlikte etrafımızdaki bulutlar da yer değiştiriyordu. Derken, Yzb. R. BÖCÜ'nün sesiyle irkildim...

- Contact! 10 sol, 60 NM, 2000 feet

Bu ses, artık tekrar "bir araya gelmemiz" gerektiğini söylüyordu bana. Daha önceki anımda da ifade ettiğim gibi hemen, birbirimize en kısa sürede destek verebileceğimiz konum olan "Line Abreast" kol şeklini aldık. Batı istikametinde uçuşumuza devam ederken bulut altına inerek Ege Denizi'nin dalgalarıyla göz göze gelmek istemiyorduk. Çünkü parçalı bile olsa, bulut altında kalarak dar bir alana sıkışmak manevramızı önemli ölçüde etkileyebilir, hareket kabiliyetimizi oldukça kısıtlayabilirdi. Zaten hedefler de aynı şeyi düşünüyor olmalılar ki, çok geçmeden bulut üstünde 10.000 feet üzerindeki bir irtifaa tırmandılar.

Hedeflerle göz teması sağlamak çok zamanımızı almadı. Geniş delta kanatlarıyla oluşturduğu o heybetli görüntüsü hafızalarda hemen iz bırakıyordu. Bu seferki hedeflerimiz Mirage-2000 uçaklarıydı. İlk geçişte fark ettik; onlar da bizim gibi hakiki silah yüklü değildi. Her zaman olduğu gibi, yüksek irtifada bulutlardan uzak bir bölgede kendimizi bire bir dogfight içinde bulduk. Yine ısınma turları içindeydik. Ancak rakip, geniş kanatları sayesinde çok iyi manevra kabiliyetine sahip Mirage-2000 uçağıydı. Pek zayıf tarafları yoktu ve açık vereceğe benzemiyordu.

"Minimum, Minimum, Minimum"

Bu ses bana, Balıkesir Meydanı için bingo yakıta düştüğümün habercisiydi. BETTY'i bilinçsizce susturdum. A/B takatı ile uçmaya devam ediyordum. Yeterince yaklaşmıştım. 1 NM geride, 1000 feet yukarıda bir pozisyonda uçarken Yzb. R. BÖCÜ'ye: "Dönelim artık" diyordum. O da, "Az kaldı." diyerek biraz daha zaman talep ediyordu. Tek düşüncesi önündeki hedefin kuyruk numarasını almaktı. Derken gözüm yakıt saatine takıldı. Gördüğüme inanmak istemiyordum. Yakıtım, olması gerekenin oldukça altında (1200 libre civarı) idi. BETTY'i susturup yeni bingo değerini girmediğim gibi A/B takat ile yakıtın bu denli hızla harcanabileceğini de düşünmemiştim. Hemen bulunduğum pozisyonu terek ederek Yzb. R. BÖCÜ'ye çok daha önce söylemem gerekeni söyledim.

- Derhal ayrılıyoruz!

Kuzeydoğu istikametinde tırmanışa devam ederken bir yandan Yzb. R. BÖCÜ ile buluşmaya çalışıyor diğer yandan da ince yakıt hesapları yapıyordum. Yzb. R. BÖCÜ, yakıt açısından benden biraz daha iyi durumda idi. "Arkada olması sebebiyle beni görmesi gereken o" diye düşünüyor fakat onu aramak için hiçbir çaba sarf edemiyordum; çünkü bütün dikkatim yakıtta idi. Konuşmalarımızdan onun da beni izleyemediğimi anlıyor ve Çiğli Meydanı için planlama yapmasını istiyordum.

Kelimenin tam anlamıyla dağılmıştık. 30.000 feet üzerindeki bir irtifada, max. havada kalış rejimiyle kuzeydoğu istikametinde uçuşuma devam ediyordum. Yzb. R. BÖCÜ, Sakız Adası'nın hemen kuzeyinde olup Çiğli Meydanı'na iniş için yaklaşıyordu. Ya ben! Tam olarak nerede olduğumu bilmiyordum. Bulut nedeniyle altımı göremediğim gibi güvenilir iki S/S sistemimden biri olan TACAN, mesafe nedeniyle kilitleyemiyor. INS ise hâlâ izah edemediğim bir sebep nedeniyle çalışmıyordu. Bu durum belki de ilk kez yaşanıyordu. Bunu fark ettiğim anda kendimi büyük bir gürültünün (telsiz karıştırması) içinde buldum. Tarafıma yapılan hiçbir konuşma ya da talimatı anlayamıyordum.