Diyarbakır'dayken 1966-67 yılları olabilir. Yüksek irtifadan bir balon Türkiye'nin Batısından giriyor Doğusundan çıkıyordu. Herkes çaresiz sadece izliyordu. Balonun bu seyrinde bir gün, Diyarbakır'dan pist başında hava savunma görevinde bulunan 2 F-84F uçağına SOC tarafından önleme görevi verilmişti. Ancak balonun irtifası çok yüksek olduğundan önleme başarılı olamamıştı.

Balonun yine Batıdan girdiği bir günde bu görev Mürted'deki F- 104G uçağına verilmiş, önleme görevi Diyarbakır'a kadar sürmüş ve uçak kritik yakıta düştüğünden, Diyarbakır'a inmişti.

Uçak 183 Filo penine park etmiş, Diyarbakır'ın tüm personeli bu zarif uçağı hayranlıkla izlemişti. Uçağı çalıştıracak yer destek cihazı Üs'de bulunmadığından, gerekli cihazları ertesi günü C-130 nakliye uçağı getirmişti. Aynı pende olduğumuzdan uçağın hazırlıklarını takip edebiliyordum. Kuleden rule müsadesinin ardından bende rule istedim ve araya kimseyi sokmadan pist başına kadar geldik. Piste girişini ve A/B'li kalkışına başladıktan sonra piste giriş yapıp kalktım. İniş takımlarımı aldığımda: F-104 pilotu meydan batısı, irtifa 200 kontrol sahasını terk etti raporunu verdi. Sanki hava da asılı kalmış gibi hissettim kendimi. Vay be ne uçak dedim. Mürted'de pilotların hava yollarına geçmesi nedeniyle, 1968 yılı Mart ayında 144'üncü filoya atandım. Uçuşlarımızda, yedek meydanımız Eskişehir olduğundan, genelde alet uçuş alçalmaları Eskişehir meydanına yapılırdı. Bu dönemlerde, Eskişehir'de F-100 ve RF-84F uçakları vardı. 1 veya 2 uçuşumuzda pas geçtikten sonra, liderimin daha tırmanıştayken henüz ulaşmadığımız irtifa ve mesafeleri rapor etmesi beni yıllar önce F-104 pilotunun Diyarbakır'da verdiği raporu hatırlattı. Vay be dedim tebessümle bize o zaman hava atmışlar.